Ang Kursong hindi ko Inakala [17]

DISCLAIMER: Ang akdang ito ay isang kathang isip lamang, Ang mga detalye o pangyayari na nagkahalingtulad sa ibang akda ay hindi sinasadya.

"The person who really loves you,

will never leave your side no matter how hard things get through better or worse. " -Jpaper

Chapter 17

At dahil nga nagstop ako ng pag-aaral ay nasa bahay lang ako magdamag, nagmumukmok ng dahil kay JL, nagpapakasaya dahil binigyan pa ng chance na mabuhay at syempre nagagalit din kasi pinagtaksilan ka ng taong mahal mo. Pero napagisip isip ko na hindi lang si JL ang handang ibigay ang pagmamahal sa akin, andyan ang aking magulang, ang aking ate, si kelly pero syempre iba pa din ung taong mamahalin mo hanggang sa dulo. 

Naging mahaba ang araw na iyon para sa akin, walang makausap, nagsawa maglaro ng dota, sawa na din sa pakikinig ng musika, parang hinahanap ko ung dati kong ginagawa ang pumasok sa eskwelahan. Kinausap ko si mama tungkol sa aking pagaaral. 

"Ma, gusto ko pong mag-aral, ayoko pong nakahiga lang magdamag dito at nakatunganga." 

"Oo anak mag-aaral ka next sem. Sa ngayon ay magpahinga ka nalang muna, ienjoy mo muna ang bawat araw." 

"Salamat ma!" 

"Eh kaso malalayo ka na sa amin." ang biglang pagkalungkot ni mama. 

"Ma? Bakit naman po?" 

"Eh diba sa Feu ka na mag-aaral." 

"Ma, kakausapin ko po si JL about diyan. Ayoko na pong mag-aral sa Feu, kontento na ako sa paaralan ko." 

"Nako anak huwag na huwag mong gagawin yan! Alam mong gusto ka namin pagaralin sa magandang eskwelahan pero kapos tayo sa pera. Sayang ang opportunity anak, sana ay tanggapin mo ang alok niya, mas maganda kung doon ka makakapag-aral." 

Gusto ko man tanggihan ang alok ni JL ay si mama na talaga ang nagpumilit na tanggapin ko ito. 

"Sige po ma." ang tanging nasagot ko nalang. 

Habang naguusap kami ni mama ay may kumatok sa aming pintuan, agad naman itong binuksan ng aking ate at nakita ko na si JL pala ang kumakatok. 

"Tuloy ka JL." ang pagaaya ng ate ko na pumasok si JL sa bahay. 

"Salamat" iyon lang ang sinabi ni JL at pumasok na ng aming bahay. Agad naman siyang nagmano kay mama at papa. Nang lumapit siya sa akin ay isang matamis na ngiti lang ang ibinigay niya. 

"Hello JL! Ba't ka napadalaw?" 

"Gusto ko lang sanang isama ka sa farm namin, magbakasyon lang kahit tatlong araw lang." 

"Ma, pwede ba ako sumama?" ang pagtatanong ko sa aking mama. 

"Oo naman anak, magaling ka na kaso huwag ka lang masyadong magpapagod ha." 

"Wow talaga ma? Salamat po! Oh narinig mo iyon JL? Pwede daw ako sumama!" ang sabik na pagsasalita ko. 

"Oh ano pang hinihintay mo? Magimpake ka na!" 

"Haaaa? Ngayon na mismo?" ang nalilitong tanong ko. 

"Oo naman!" halatang sabik at masaya si JL. 

"P-pero, pwede ba isama si Jasper at Kelly? Pleaaaase!" ang pagmamakaawa ko. 

"Ang gusto ko sana ay tayong dalawa lang, para maenjoy talaga natin, gusto ko kasing maalala mo ulit ako at matandaan, pero kung gusto mo talaga silang isama, sige ok lang." 

"Yeheeeey!" aakapin ko sana si JL pero napagisip isip ko na may galit pa din ako sa kanya, kaya imbes na yakapin ko siya ay kinuha ko nalang ang aking cellphone at tinawagan si Kelly at Jasper." 

"Hello Kelly?" 

"Oh bakit mama? Este papa! May problema ka ba?" ang pagbibiro ni Kelly. 

"Wala, masaya nga ako kasi magbabakasyon ako kila JL at gusto kitang isama." 

"Wah talaga? Bongga ha! Gagawin mo akong alalay? Joke lang, kailang ba?" 

"Ngayon na, magimpake ka na at aalis na tayo. Tatlong araw tayo kaya medyo damihan mo ang damit mo." 

"Agad agad? Tatlong Araw? Sorry bes masasamahan lang kita ng dalawang araw, alam mo na study first." 

"Ay ganoon ba? Sige oks na ang dalawang araw." 

"Sige bes antayin mo nalang ako dyan sa bahay niyo." at naputol na nga ang aming paguusap, sinunod ko naman kausapin si Jasper at pumayag naman ito pero dalawang araw din siya pwede. 

Habang nagaayos ako ng aking gamit ay hindi mawala sa isipan ko si JL, parang napaka plastic ko kasi galit ako sa tao pero sa isang pagmamakaawa niya lang ay parang nawawala ang galit ko, ngunit ang aking naisipan lang ay alamin kung tunay niya nga akong mahal at handa niyang ipagpalit si jane para lang sa akin. 

Natapos na ako sa pagliligpit at inaantay nalang namin dumating si Jasper at Kelly. Habang inaantay namin ang dalawa ay nagkwentuhan muna kami ni JL. 

"Alam mo Paul ay may nagmahal sa akin ng sobra sobra kaso nakalimutan niya na ako eh." 

Nagulat ako at hindi makapaniwala sa kanyang sinasabi, hindi ko alam kung ako ang tinutukoy niya o may iba pa siyang karelasyon. 

"Bakit anong nangyari sa kanya?" ang painosenteng pagtatanong ko. 

"Naaksidete siya eh, tapos pag gising nalang niya hindi niya na ako maalala." ang malungkot na paglalahad ni JL. 

"Ahhh... Mahal mo ba siya?" habang tinanong ko iyon ay hindi ko maiwasan na hindi mapaluha, kunwaring nagpupunas lang ako ng mata pero ang totoo ay pinapahid ko ang aking luha. 

"Oo naman! Mahal na mahal ko ang taong iyon! Kung hindi niya nga lang siguro ako nakalimutan siguro masaya pa din kaming nagsasama." 

Biglang lumambot ang puso kong bato sa aking mga nadidinig. Pero sa isang banda ay napagisip isip ko ang sinabi niya noong nagkwentuhan kami. "Oo mahal na mahal ko si Jane." hindi ko maiwasang magalit pag naaalala ko ang kanyang sinabi. 

"SINUNGALING!" ang biglang lumabas sa aking bibig. 

"Ha? Sinungaling ako?" ang pagtataka ni JL. 

"Hindi ikaw si Jasper at Kelly ang sinungaling!" sakto naman at dumating ang dalawa at nailigtas ako sa pagkabuko. 

"Sinungaling kayong dalawa! Sabi niyo mabilis lang kayong makakapunta?" ang pagsisinungaling ko para hindi mabuko ang aking pagpapanggap. 

"Sorry naman bes! Kasi itong si Jasper." hindi na natapos sa pagsasalita si kelly ng sumingit sa usapan si Jasper. 

"Oh oh? Ako nanaman sisisihin mo? Ikaw na nga itong sinundo ko." ang pagdedepensa ni Jasper sa kanyang sarili. 

"Oh sya sya! Tama na yan! Sumakay na kayo para makapunta na tayo agad sa farm nila JL." ang pagpipigil ko sa kanilang pagaaway. 

Sumakay na nga kami sa sasakyan ni JL, Syempre si JL ang nagdrive at nasa likuran naman kami nakaupo ni kelly at si Jasper naman ay nasa harapan katabi si JL. Halatang nagkakailangan ang dalawa at hindi man lang nagpapansinan. Kaming dalawa naman ni Kelly ay todo sa pagtatawanan at ku-kwentuhan. Sa sobrang pagkalibang namin ni Kelly sa pagku-kwentuhan ay hindi namin namalayan na nakarating na pala kami sa farm nila JL. Tama nga talaga ang hinala ko mayaman talaga sila, napakalaki ng kanilang taniman at ang bawat taong aming nasasalubong ay nagbibigay galang kay JL. Nagtataka nga ako kung bakit nagtityaga si JL sa pagma-manager kung ganito ba naman kayaman ang kanilang pamilya. 

"Baba na tayo." si JL na parang sabik na sabik makapunta sa kanilang taniman. 

"JL, Mansiyon niyo ba yan?" sabay turo ni Kelly sa malaking bahay. 

"Oo sa amin nga yan." 

Halos mapanganga kaming tatlo sa nadinig, Napakayaman talaga nila JL.

"Hoy bespren baka pasukan ng langaw yang bibig mo!" hindi ko namalayan na nakanga-nga talaga ako. 

"Ano tara na?" ang pagaaya ni JL. 

"Tst... Ang yabang." ang pabulong na pagsasalita ni Jasper, nadinig ko siya dahil magkatabi lang kami. 

Nakapasok na nga kami sa kanilang mansion, mukhang luma ito pero nanatili pa din ang kagandahan. 

"Oh ijo. Nandirito na pala kayo." ang biglang pagsasalita ng isang babae. 

"Ma, mga kaibigan ko po. Si Kelly, Paul,at Jasper po." ang pagpapakilala sa amin ni JL. 

"Kumusta mga ijo, ang gwa-gwapo niyo at ikaw naman ija napakaganda mo." 

"Salamat po." ang sabay sabay naming pagsasalita. 

"Oh JL samahan mo na sila sa mga kwarto nila para mailagay nila ang mga gamit nila at pagkatapos niyong magayos ay pumunta kayo sa kusina at may ipinahanda akong pagkain." ang paguutos ng mama ni JL. 

"Sige po ma." ang tanging tugon ni JL. 

Sinenyasan kami ni JL na sumunod sa kanya, "Kelly dito ka nalang sa kwartong ito, malaki yan at may aircon." tumango naman si Kelly bilang pagtugon. "At ikaw Jasper dito ka sa kwartong ito." 

"Dito nalang si Paul magtatabi nalang kami sa kama." ang pagsu-suggest ni Jasper. 

"Nako hindi na! Sa kwarto ko matutulog si Paul." ang pagsalungat ni JL. 

Wala namang nagawa si Jasper dahil hindi naman sa kanya ang bahay na iyon, pumasok nalang si Jasper sa kanyang kwarto at halatang naiinis kay JL. 

"Tara Paul punta na tayo sa kwarto natin." 

"Dalawa ba ang kama ng kwarto mo?" ang pagtatanong ko. 

"Hindi isa lang, pero malaki naman iyon kaya magkakasya tayo." tumango nalang ako at naglakad. 

"Teka matanong ko lang Paul, bakit ganoon umasta ang kaibigan mong si Jasper? Parang ang yabang?" ang pagtatanong ni JL. 

"Hindi naman mayabang si Jasper eh. Bakit mo naman natanong?" 

"Ah Eh wala..." 

Nang makarating na kami sa aming kwarto ay agad kong inaayos ang aking gamit, inilagay ko ang aking mga damit sa cabinet, nahiga ng saglit at dinama ang pagkalambot ng kama. Siguro ng dahil sa pagod at antok ay nakatulog ako. Wala pang sampung minuto ako natutulog ng maramdaman ko na may humahalik sa aking leeg. Minulat ko ang aking mata at nakita ko si JL.

"Ano ka ba JL." sabay tulak ko sa kanya at tuluyan siyang nalaglag sa kama. 

"Sorry Paul!" ang paghingi ng tawad ni JL. 

"Bakit mo ba kasi ginawa iyon?" ang kunwaring pagtatanong ko. 

"Wala lang namiss ko lang, Namiss ko ang asawa ko eh." sabay kurot sa aking pisngi. 

"Puro ka kalokohan! Tara na nga sa baba at kumain na tayo, nagugutom na ako eh." ang patuloy na pagpapanggap kong may amnesia ako. 

Wala namang nagawa si JL kundi sumunod sa akin, pagkababa namin ay nakita ko na si Kelly at Jasper na nasa hapagkainan. 

"Halatang gutom na gutom ka besprend ha." ang pagbibiro ko kay Kelly. 

"Haynako bes minsan lang ako makakain ng pangsosyal kaya sasagarin ko na! At isa pa libre naman to eh!" 

"Ok tama na yan at kumain na tayo." ang pagputol ni JL sa usapan. 

"Teka teka teka!" ang biglang pagsigaw ni Kelly, nagulat kami kung ano ang gagawin. Kukuhanan lang pala ng litrato. 

"Pang-instagram lang para may maipost lang." sabay sabay kaming nagtawanan. Ngunit halata kay Jasper na pinakikisamahan niya lang kami at hindi siya komportable. Nang matapos kaming kumain ay nagpahinga muna kami, Si JL ay umakyat at pumunta ng kanyang kwarto at kami naman ni Kelly ay nasa sala lang at nanood ng television, samantalang si Jasper naman ay lumabas at magpapahangin lang daw. Ilang minuto na kami nag-aantay ngunit hindi pa din lumalabas ng kwarto si JL, pinuntahan ko ito para masiguradong ok lang siya. Bubuksan ko na sana ang pinto ng madinig ko na parang may umiiyak. Binuksan ko ng dahan dahan ang pinto at nakita ko si JL na umiiyak sa hawak nitong litrato. 

"JL, Ok ka lang?" bigla naman nagulat si JL at parang nakakita ng multo. Agad agad siyang nagpahid ng kanyang luha at tininabi ang litrato sa kabinet. 

"Oo ayos lang ako, tara na bumaba na tayo para malibot natin lahat." tumango lang ako bilang tugon at sabay na kaming lumabas ng kwarto at tinungo ang sala, nakita kong abala pa din sa panonood si Kelly. 

"Bes tara na! Maglilibot na daw tayo!" 

"Ay andyan na pala kayo akala ko ay ginagawa pa kayong milagro eh! Ang tagal niyo kasi." ang pagbibiro ni Kelly. 

"Dapat nga mayroon eh! Kaso nakalimot ang isa diyan eh." ang pagbibiro ni JL, ngumiti lang ako at kunwaring hindi naapektuhan sa kanyang sinabi. "Ano tara na?" ang pagaaya ni JL. Lumabas na nga kami sa kanilang mansion at ang una naming ginawa ay hanapin si Jasper. Hindi naman kami natagalan sa paghahanap kay Jasper dahil nasa bungad lang pala siya ng taniman at nakaupo sa isang upuang gawa sa kahoy. Sumigaw ako para malaman niya na aalis na kami. "Jasper!" ang malakas na pagsigaw ko, Nadinig naman niya ito at agad na lumapit sa amin. Nang magkasama sama na kami ay agad kaming nagpunta sa sinasabi ni JL na maganda at malinis na ilog, Habang binabaybay namin ang sinasabing ilog ay may tumawag sa pangalan ni JL. 

"Kuya JL!" ang sigaw ng isang matipunong lalaki. Sa tingin ko ay nasa labing walong taong gulang ito, may itsura din ito, matangos ang ilong, maganda ang katawan ngunit sunog ang balat siguro ay dahil sa trabaho nito. 

"Uy bro! Halika may ipapakilala ako sayo!" lumapit naman ito kay JL at agad na umakap. "Bro ipapakilala ko nga pala sayo ang mga kaibigan ko, ayan si Paul, Kelly at Jasper." isa isa niya kaming kinamayan at sabay ngiti sa amin. 

"Ako nga po pala si Raymond, labing walong taong gulang at tauhan nila kuya JL." ang pagpapakilala niya sa kanyang sarili. 

"Nice meeting you Raymond." ang tanging nasabi namin ni Kelly, ngunit si Jasper ay mukhang walang ganang makipagkumustahan. 

"Bro ba't hindi mo naman sinabi sa kanila na nagaaral ka?" ang pagtatanong ni JL kay Raymond. Ngumiti lang ito at parang nahihiya. "Saan pala kayo magpupunta kuya JL?" ang pagiiba sa usapan ni Raymond. "Dyan lang sa ilog." tumango lang si Raymond at nagpaalam na, may gagawin pa daw siya at mamaya pa siya pwedeng makagala. Napagpasyahan na namin na maglakad na ulit para mapuntahan na nga ang sinasabing ilog, ilang minuto din kami naglakad at sa wakas ay nakita na namin ito. Tama nga si JL na maganda at malinis talaga ito.

-May continuation pa po ito. :)