DISCLAIMER: Ang akdang ito ay isang kathang isip lamang, Ang mga detalye o pangyayari na nagkahalingtulad sa ibang akda ay hindi sinasadya.
"Ang Utak ay ginagamit para mag-isip at ang puso naman
ay ginagamit para magmahal ngunit hindi laging utak ang ginagamit kapag tayo ay
nagdedesisyonsa mga bagay bagay, alam mo kung ano ang ginagamit? Puso dahil ang
bawat nalalaman ng ating utak ay nararamdaman ng ating puso." -Jpaper
Chapter 15
Hindi
ko alam kung dapat ba akong magalit kay kelly sa kadaldalan niya.
"Totoo
ba ang sinabi ni kelly?" tanong ni jasper para sa akin.
"Ah
oo." ang maikling tugon ko.
"Bakit
lilipat ka pa? Eh diba maganda din naman dito?"
"Mas
may future kasi ako kung doon ako magaaral."
Tumango
lang si jasper at nagtanong ulit.
"Sino
naman ang magpapaaral sayo."
Hindi
ko alam kung ng iinsulto ang tanong niya o talagang gusto niya lang akong
insultuhin.
"Hindi
mo na dapat malaman."
Magsasalita
pa dapat si jasper pero pumasok na ang aming propesor at wala na siyang nagawa
kundi bumalik at umupo sa kanyang upuan.
Si
Ms.San diego ang isa sa aking pinaka paboritong prof dahil sa galing niyang
magpaliwanag at magdiscuss ng aming lecture, at simula din na turuan ako ni JL
sa math ay isa na din ito sa aking naging paboritong subject. Tuloy tuloy lang
sa pagtuturo ang aming prof at labis akong nalibang, pansamantala kong
nakalimutan ang aking problema. Natapos ang tatlong oras na pagtuturo ni ms.san
diego na parang isang oras lang, nilapitan agad ako ni jasper at
kinausap.
"Ang
boyfriend mo ba ang magpapaaral sayo?"
Hindi
ko alam kung maiinis ako kay jasper, talagang malakas ang pagsasalita niya at
may mga kaklase kaming nakarinig sa kanyang tanong. Hindi pa naman talaga ako
umaamin na isa akong bakla pero parang si jasper ay pingangalandakan na may
boyfriend ako. Oo tama nga siya may boyfriend nga ako pero sana naman ay
irespeto niya muna ang pagiging tahimik ng aking sekswalidad.
Hindi
ko sinagot ang tanong niya at hinatak ko si kelly para pumunta na sa susunod
naming klase.
Nababagot
ako sa subject na to kasi mahina at walang kagana gana magturo ang propesor na
to at tulad ng dati natapos ang klase ng wala akong nalaman, lumilipad kasi ang
aking isip.
Lumapit
nanaman sa akin si jasper at kinausap ako ulit.
"Pumunta
ka mamaya sa bahay gawin na natin ang project natin."
"Ok
pero mga 8pm na ako makakapunta may dadaanan pa kasi ako."
"Ok
sige asahan kita mamaya."
Magaala
sais na ng matapos ang aming klase, hindi muna ako sumabay kay kylie at sinabi
ko sa kanyang pupunta muna ako kayt JL. Pumayag naman siya dahil may pupuntahan
din pala siya.
6:30pm
na ako ng makapunta ako sa bahay ni JL, kumatok ako at agad din naman akong
pinagbuksan, ng makita ako ni JL ay halos magtatalon ito sa saya.
"Hello
asawa ko buti naman at nakarating ka na, tara pasok ka."
"Medyo
stress nga ako sa school eh daming requirements para makapasa sa subject
nila."
"Syempre
ganoon talaga iyon, para malaman ng mga propesor na nage-effort talaga ang
student para lang pumasa."
"By
the way aalis pala ako mamayang 8pm pupunta pa kasi ako doon sa classmate ko
para tapusin ang aming project."
"Ok
sige basta maaga kang umuwi ha, o baka gusto mong ihatid at isundo nalang
kita?"
"Ay
nako huwag na magpahinga ka nalang dito."
"Ang
bait talaga ng asawa ko! Tara na sa kusina naghanda ako ng makakain
natin."
Agad
kaming nagtungo sa kusina upang kumain, sobrang nabusog ako sa hinanda ni JL
sobrang sarap talaga niya magluto.
7:45pm
na ng napagdesisyunan kong magpaalam kay JL, pumayag naman siya at binigyan
nalang ako ng isang matamis na halik.
Bago
ako magpunta kay JL ay dumaan muna ako sa palengke at bumili ng materyales na
gagamitin, nagpunta ako sa 7/11, gusto ko kasing bumili muna ng kape. Habang
naglalakad ako para bayaran ang kapeng binili ko ay may isang babae na
nalaglagan ng coins, habang nagpupulot ang babae sa mga nalaglag na coins ay
tinulungan ko siya, isa isa ang kanyang pulot, nagulat ako sa aking nakita may
suot na singsing ito, kaparehong kapareho ng suot ko, pero ang naisip ko nalang
ay madami ang may ganitong singsing, nagpasalamat ang babae sa pagtulong ko sa
kanya, maganda ang babaeng to maputi at higit sa lahat ay seksi maging ako ay
namangha sa kanya. Siguro ay nasa early twenties ito.
Nabayan
ko na ang aking kape at lalabas na sana ngunit may tumawag sa akin, ang babaeng
maganda pala.
"Hello
nice to meet you! I'm jane!" sabay ngiti at abot ng kanyang palad.
"Hi!
I'm paul!" ngumiti din ako.
"Salamat
pala sa pagtulong mo ha."
"Hehe
wala iyon."
"Ang
cute mo lalo na kapag nakasmile ka! Kamukha mo ung kapatid ko."
"Ah
ganoon ba? Salamat! Ay mauna na pala ako ha may pupuntahan pa kasi ako eh."
"Ok
pero pwede ko bang makuha ang number mo?"
"Sure!
09*********"
Ang
nasa isip isip ko ay mukhang type pa ako nito ah! Ok lang sa akin pasok naman
sa standard ko.
Nakalabas
na nga ako sa convinient store at agad na tinungo ang bahay ni jasper.
"Tok
tok tok"
"Oh
ijo, halika pasok."
"Salamat
po tita! Nasaan po si jasper?"
"Ay
nasa kwarto niya puntahan mo nalang."
"Ok
po tita, salamat po ulit."
Naglakad
ako patungo sa kwarto ni Jasper, hindi ko alam kung kakatok muna ako o bubuksan
ko na agad ito.
Nagulat
ako ng biglang nagbukas ang pinto ni jasper.
"Tara
pasok ka."
Nakita
ko ang itsura ni jasper mas lalo itong naging gwapo, wala siyang suot na damit
at tanging manipis na boxer shorts lang ang suot. Mas lalong lumitaw ang
kagandahan ng katawan ni jasper.
"Hoy
sabi ko tara pumasok ka na!"
Natulala
pala ako sa pagkakatitig sa katawan ni jasper. Medyo napahiya ako si inasta
ko.
"Ah
sige!" ang tanging nasabi ko.
"Dala
mo na ba ung pinabibili ko?"
"Yap,
lahat ng kailangan natin andito na."
"Magaling!"
ayon lang ang nasabi ni jasper at bigla akong inabutan ng isang boteng
beer.
"Ano
to? Diba gagawa tayo ng project natin?"
"Mamaya
na yang project na yan! Mag-inuman muna tayo!"
"Ayoko!
Kung gusto mo lang ay mag-inuman bahala ka uuwi nalang ako at ako nalang magisa
gagawa!"
"Ok
sige, hindi na. Gagawa nalang tayo ng project."
"Ok,
simulan na natin."
Nagsimula
na nga kaming gumawa ng aming project, Medyo nahirapan kami sa pagdedesign pero
dahil malikhain ang aking isip ay nagawan ko ito ng paraan, isang oras na
kaming gumagawa ng aming project pero wala pa kami sa kalahati, sobrang hirap
talaga ng project na to, kailangan ng tiyaga at pagtitimpi, pero sabi nga nila
"No pain, No gain" Mahigit dalawang oras na kami gumagawa ng project
ng biglang may tumawag sa aking cellphone, si JL pala.
"Sandali
lang jasper ha, sasagutin ko lang to." Tumango naman siya bilang
pagtugon.
"Hello
asawa ko! Matagal ka pa dyan?"
"Medyo
matatagalan pa ako eh, mahirap kasi tong project na to eh."
"Ok
i understand. Hindi ko nalang isasara tong pinto ha, pumasok ka
nalang."
"Ok
i love you mister ko."
"I
love you too."
At
naputol na nga ang aming paguusap, bumalik ako sa paggawa ng aming
project.
"Ang
sweet mo naman." ang biglang pagsasalita ni jasper.
Nadinig
pala niya ang mga sinasabi ko sa telepono.
Nginitian
ko nalang siya bilang pagtugon.
"Tapusin
na natin to para makauwi ako ng maaga."
"Bakit
ayaw mo na ba akong makasama."
Hindi
ko sinagot ang tanong niya at nagpatuloy lang sa pag gawa ng project.
Eksaktong
tatlong oras na kaming gumagawa at malapit ng matapos ang aming project, Tatayo
sana ako para magcr ng bigla akong nadulas sa natapakan kong basahan, agad
akong napadagan kay Jasper at sa hindi inaasahang pangyayari ay nagtapat ang
aming mga labi. Bigla akong tumayo at humingi ng pasensya.
"Pasensya
na hindi ko sinasadya."
Isang
matamis na ngiti lang ang tinugon niya sa akin.
Nagtungo
na nga ako sa banyo at umihi, habang ako ay umiihi ay may naramdaman akong humahalik
sa aking leeg.
"Jasper
ano ba!" ang pasigaw ko sa kanya at bigla ko siyang itinulak.
Plastic
ako kung sasabihin kong hindi ko nagustuhan ang ginagawa niya, pero mali kasi
iyon. Ngayon ay mayroon na akong karelasyon at hindi tama na magflirt pa ako sa
iba.
Natumba
si jasper sa ginawa kong pagtulak.
"Jasper
aalis na ako, ikaw na ang bahalang tapusin yang project na yan." ang medyo
mahinahon kong boses.
"Teka
sandali lang paul" bigla siyang tumayo at tumakbo papalapit sa akin sabay
yakap sa akin.
"Huwag
mo muna akong iwan, dito ka na lang muna" ang pagmamakaawa ni
jasper.
Hindi
ako nagsalita at dinama ko lang ang sarap at mahigpit niyang pagyakap.
Habang
nakayakap sa akin si jasper ay bigla niya akong hinalik halikan sa leeg at
nilaro ang aking utong.
"J-jassss..."
tuloy tuloy pa din si jasper sa kanyang ginagawa, naramdaman ko na medyo
lumalaki na ang alaga ni jasper at tumutusok ito sa aking pwet, naramdaman ko
din na tinitigasan na ako sa mga ginagawa ni jasper.
Hindi ako makakilos at makapagsalita, parang nahiptonismo ako ng isang napakagaling na magician at hindi ko kayang labanan ito.
Napakasaras
sa pakiramdam na habang hinahalik halikan ka ay pinaglalaruan ang iyong utong,
"Paul gumising ka! Hindi dapat mangyari ito! Huwag kang magpapadala sa
tukso!" ang biglang bumulong sa aking kalawang tenga. Sa isang banda naman
ay nagsasabing "Sige lang paul masasarapan ka dyan! Diba gusto mo siya?
Sige tikman mo!"
Hindi
ko alam kung saan ba dapat ako makinig, pero dahil na din sa guilt at pangamba
na masira ang magandang relasyon namin ni JL ay nagawa kong tumakas sa tukso,
Inalis ko ang kamay ni jasper na humahawak sa aking nipples ngunit ang isang
kamay niya ay nakahawak sa aking tiyan sobrang higpit ng kanyang pagkakahawak
at hindi ko ito maalis, tuloy tuloy pa din ang ginagawa niyang paghalik at
pakagat kagat sa aking leeg, nagpatuloy ulit ang kanyang kamay sa paglalaro ng
aking nipples. Sa bawat paghalik at paglalaro ng aking nipples ay hindi ko
maiwasang umungol, sabayan pa ng kanyang kargada na tumutusok sa aking
likuran.
"Ayokong
magpadala sa tukso, ang huling sigaw ng aking isipan." Agad kong naalis
ang kanyang kamay na yumayakap sa akin at lumayo ako ng kaunti para hindi na
niya muling mahagkan. Nagulat ako, hindi ko inaasahan na malalabanan ko ang
ganoong tukso.
"Bakit?
Anong mali paul? Gusto ko naman to eh!"
"Mali
to Jas! May karelasyon ako at ayokong masira ito ng dahil lang sa isang
pagkakamali."
"Diba
mahal mo ako?" ang mahinahon at nakakaawang boses ni jasper.
"Oo
jas inaamin ko hanggang ngayon ay mahal pa din kita, pero mali talaga!"
medyo mataas ang tono ng aking pagsasalita.
"Please
P-paul kahit ngayong gabi lang ay sa akin ka at maparamdam ko kung gaano kita
kamahal." at biglang tumulo ang kanyang luha.
Siguro
weakness ko na talagang makita na makitang umiiyak si jasper at talagang hindi
ko siya natitiis.
"J-jas
alam mo namang mali ang gagawin natin diba? Ayoko ng magkamali pa, nagkasala
ako sayo noon at ayoko ng maulit ang pagkakasalang iyon." ang mahinahon kong
boses.
"P-paul
sa pagkakataong ito gusto ko naman ang mangyayari eh! At alam mo ba na ginusto
ko din ang ginawa mo dati? Nahihiya lang talaga akong umamin!" patuloy pa
din na umiiyak si jasper.
"Oo
nga jas gu-gustuhin nga natin ang mangyayari pero naisip mo ba na sobrang dami
ko ng nagawang masama? Sa pagkakataong ito ayokong magkasala kay
JL."
"Mahal
mo ba talaga ang nobyo mo?"
Bigla
akong nasamid at hindi nakapagsalita sa tanong ni jasper, nagisip ako mahal ko
nga ba talaga si JL? Parang ang nangyari kasi ay naging panakip butas lang siya
ng magkagalit kami ni jasper.
"Oo
naman jas mahal na mahal ko si JL at mahal na mahal din niya ako."
"Ang
swerte naman pala niya. Sana ako nalang ang nobyo mo!"
Nginitian
ko nalang siya sabay halik sa kanyang noo.
"Aalis
na ako jas ha, inaantay na kasi ako ni JL."
Kitang
kita ko na nagbago ang kanyang mood at parang galit ito.
"Pagumalis
ka paul ay magpapakamatay ako." ang seryosong boses ni jasper.
"Oy
ano ka ba! Huwag na huwag mong gagawin iyon! Sabihin mong biro lang
iyon."
"Hindi
ako nagbibiro paul! Magpapakamatay talaga ako!"
Sinubukan
kong kausapin ng matino si jasper ngunit ayaw niyang makinig.
"Isa
lang naman ang gusto ko paul eh! Ang mapasaakin ka ngayong gabi at makasama ka
kahit hanggang umaga."
"Jas
naman eh! Nadidinig mo pa ba ang sarili mo? Nagmumukha kang
immature!"
"Oo
sige sabihin mo na ang lahat pero mahal kita eh!"
"Mahal
din kita jas kaso mali talaga" akmang lalabas na sana ako ng kanyang
kwarto ng biglang nagsalita ulit siya.
"Sino
ba ang mas mahal mo sa amin?"
Nagulat
ako sa kanyang tanong hindi ko inaasahan na magtatanong siya ng ganoon.
"Wala
jas! Pareho ko kayong mahal at ayokong mawala kayo sa buhay ko!" at
tuluyan na nga akong lumabas sa kanyang kwarto, nadinig ko ang isang malakas na
sigaw at madaming suntok sa pader bago ako makababa sa kanilang hagdan.
Tuloy
tuloy ako na lumabas sa kanilang pamamahay na parang walang taong nakita.
Naglakad
ako patungo sa pinakamalapit na termenal ng jeep at sumakay. Sa tingin ko ay
nawala ako sa katinuan dahil madaming pumapasok sa aking isip. Nagulat nalang
ako ng biglang bumangga ang sinasakyan kong jeep at nahulog sa bangin.
Nakaramdam
ako ng takot habang nangyayari iyon, hindi ako natakot na baka mamatay ako, natakot
ako dahil hindi ko pa naaahon sa kahirapan ang aking pamilya.
Minulat
ko ang aking mata at nakita ko ang puting pintura sa pader at naramdaman ko ang
malambot na kama, hindi ako nagkakamali nasa ospital nga ako, naramdaman ko na
medyo masakit ang aking ulo at ang aking leeg.
"Anaaaaaaaaaaaaak
buti at nagising ka na!" at umiyak ang aking mama.
"Ma,
ano pong nangyari sa akin? Ang natatandaan ko lang ay sumakay ako ng
jeep."
"Anak
bumangga ang sinasakyang mong jeep at nahulog ito sa bangin, milagro at ikaw
lang ang nagiisang nakaligtas at ang ibang nakasakay ay puro
namatay."
"Ma,
ba't ang sakit ng ulo ko? Ahhhhhhhhh! Ma! Sobrang sakit ng ulo
koooo!"
At
bigla akong niyakap ni mama ng sobrang higpit.
"Anak
ayos lang iyan normal lang daw talaga na sumakit iyan sabi ng
doktor."
Hindi
na ako nakapagsalita at tuluyan ng nakatulog. Nang magising ako ay nakita ko
ang aking ate, papa, mama at ang dalawang lalaki na nakatulog sa upuan.
"Ma!
Nauuhaw po ako!" ang pagtawag ko sa aking mama.
"Oy
paul buti nalang at nagising ka na, ako nalang muna ang magaasikaso sayo at
napagod si mama." ang pagsasalita ng aking ate.
Biglang
nagising silang lahat ng sumigaw ako ng ubod ng lakas.
"Mamaaaaaaaaaa!
Ang sakit!"
"Psst!
tahan na yang anak ko at mamaya ay mawawala na iyan."
Tama
nga si mama at nawala na nga ang sakit ng aking ulo.
Biglang
tumayo ang isang gwapong lalaki, maporma at pang atlethic ang katawan. Kinausap
ako nito at kinamusta.
"Kumusta
ka na Paul?"
Hindi
ko siya kinausap at nagtanong nalang ako kay mama.
"Mama
sino siya? Hindi ko siya kilala ba't siya nandito?"
"Hindi
mo ba talaga siya natatandaan anak? Siya ung bestfriend mo ngayong
college." ang mahinahon na pagsasalita ni mama.
"Hindi
ko talaga siya natatandaan ma eh."
"Siya
si Jasper, anak! At ang isang lalaki naman na iyon ay si JL siya ung
magpapaaral sayo sa isang sikat na unibersidad.
"Hindi
ko din siya kilala ma eh. Pwede po bang malaman ang buong nangyari sa
aksidente? Ma?"
"Ganito
kasi iyon anak, galing ka kila Jasper para gumawa kayo ng project mo tapos
noong uuwi ka na sumakay ka ng jeep at sa sobrang pagmamadali daw ng jeep ay
nabunggo ito sa isa pang jeep tapos umikot ukit ang jeep at tuluyang nahulog sa
bangin, ang sabi ng mga doktor ay isang himala ang pagkakabuhay mo dahil tumama
ang ulo mo sa isang napakalaking bato."
"Ganoon
po ba ma. Eh ba't wala po akong natatandaan bukod po sa inyo? Ay mayroon pa
pala! Ang aking bespren ma! Si Ke? Kel? Kele po ba iyon ma?"
"Si
kelly iyon anak."
Nakita
kong umiiyak ang aking papa at maging ang dalawa pang lalaki.
"Pa!
Halika nga dito at yayakapin kita."
Lumapit
naman ang aking papa at hinagkan ako hindi niya naiwasang mapaluha habang
niyayakap ako.
"Ma
ilang araw na po ba ako nandito sa ospital."
"Magdadalawang
linggo na anak."
"Nako
ma lumabas na tayo dito at mahal na ang ating babayaran!"
"Hindi
pa pwede anak! Hindi ka pa magaling at kung ang iniintindi mo ay ang gagastusin
dito sa ospital ay gagawin natin ang lahat."
"Tita
mauuna na pala po ako." ang pagpapaalam ng nagngangalang jasper.
Nakita
kong lumabas ang nagngangalang jasper at hindi pa din ito natitila sa pagiyak.
Lumapit naman ang isa pang lalaki sa magulang ko at kinausap ito, hindi ko
nadinig ang kanilang paguusap at biglang lumabas nalang ang aking magulang at
si ate, ang naiwan nalang sa kwarto ng ospital ay ako at ang isang matipunong
gwapong lalaki.
Nginitian
niya ako at agad na kinausap.
"Kumusta
ang asawa ko?"
Nagulat
ako sa mga binigkas niya. "Asawa ko? Kailang pa ako ikinasal sa
lalaki?"
"Asawa
ka diyan? Lalaki ako at lalaki ka din! Hindi tayo pwedeng magasawa."
Tumawa
siya at parang napahiya.
"Ok
sige paul nalang."
"Sino
ka ba? Magkaibigan ba tayo?"
"Ako
si JL! John Louie? Hindi tayo magkaibigan mas higit pa tayo sa
magkaibigan."
Hindi
na kinaya ng utak ko na magisip at masyado na akong naguguluhan sa mga
nangyari. Muli ay sumakit nanaman ang aking ulo at iyon nalang ang huli kong
natatandaan.
"Sana
ay nakuntento ako! Sana ay hindi ko siya pinabayaan! Sana ay nagpakatotoo
nalang ako! Sana nailigtas ko siya sa kahapamakan! Naging makasarili ako! Hindi
ko inintindi ang iba! Wala akong kwentaaaaaa!" ang patuloy na pagsisi at
pagiyak ni jasper sa loob ng kanyang kwarto.
Itutuloy...
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento